De jaarlijkse astrobijeenkomst der lage landen werd weer door een aantal cygnianen bijgewoond. Omdat ondergetekende laat moest werken op vrijdag, kwam hij pas na 2h ’s nachts aan. Er stonden enkele sterren aan de hemel, maar het was bijlange na niet transparant, iedereen lag dan ook al te slapen. De cygni-omgeving op de kampeerwei had ik al snel gevonden. Zomaar inbreken in een tent deed ik toch maar niet, in die van Stef verwachtte ik ook ene Rudi, in die van Luc een kleinkind of twee. In het donker een tent opstellen is ook niet alles en ik was best moe, dus maar snel de slaapzak uitgerold en onder de blote hemel geslapen, koud zou het toch niet worden. Afgezien van de muggen en het gesnurk in de tenten links en rechts van mij, viel dat goed mee. Jammer dat ik mijn nieuwe slaapmatje vergeten was, toch een beetje “hard” gelegen. Zaterdagmorgen Stef en Luc vergezeld, Rudi bleek al naar huis. Fons en Mia (met Gust, de hond) waren er blijkbaar ook, zonder tent, maar wel met super-de-luxe mobilhome. Na het ontbijt wat geluierd in de schaduw. Af en toe werd de volle zon getrotseerd om er met de diverse zonnetelescopen naar te kijken. Stef stak z’n onderste ledematen in een bak water die al snel troebel uitsloeg, we hebben er maar niet te veel vragen bij gesteld. ’s middags een broodje en nadien een lezing meegepikt over Bath-interferometrie, vanaf nu kunnen wij zeer nauwkeurig spiegels testen! Gust van Mia is een echte allemansvriend en brengt graag zijn tennisbal terug naar de werper en dat had het astro-volkje al snel ontdekt, hoe dikwijls dat die over de wei heen en weer heeft gehold, konden we niet meer bijhouden. Jef en Sven van Urania (WeGAS), gingen inkopen doen in de colruyt en kwamen terug met een fles azijn, miskoop van de dag door Jef, die gehoopt had op een frisse fles water. Wel hartelijk om kunnen lachen. We zagen de vertrouwde bekende gezichten van elk jaar, maar ook een lading JVS-ers en naar astro-normen, veel vrouwvolk, kunnen we alleen maar blij mee zijn. Na de groepsfoto was het wachten op de tombola, omdat wij wel alleen leken te zijn op de kampeerwei, dachten we dat men ons “vergeten” was en zonder ons aan de tombola begonnen was. Misschien niet geheel onterecht, daar de cygnianen bij zowat alle voorgaande edities waarbij ze aanwezig waren, ├®├®n of meerdere hoofdprijzen wegkaapten, leest u de verslagen van de voorbije jaren er maar eens op na. Iets na 17h kwam dan toch de verlossende boodschap dat men met het uitdelen der prijzen ging beginnen. Minder kleine prijzen, maar wel drie telescopen en een maan-globe waren er te winnen. Zeer tegen de verwachtingen in, werd er geen enkele cygniaan geloot, diep teleurgesteld, zwaar bedroefd en in lichte shock, trokken wij dan maar naar restaurant de palingbeek voor de traditionele “dattem nog wa roewed zie vanbinne“. Op de weg ernaartoe passeer je de Britse en Duitse frontlijnen van de Groote oorlog, met restanten van bomkraters ernaast, indrukwekkend. Goed gegeten, onze secretaris zelfs veel te veel en teruggekeerd naar de tenten. Stef volgde de workshop astrofotografie, ik stelde snel mijn tentje op en haalde de telescopen uit de auto om af te laten koelen. Fons en Mia hadden spaghetti in de mobilhome gegeten en kwamen bij in het cygni-kampement zitten, goed geladen met koekjes en sterke en iets minder sterke drank, het leek wel alsof er een feestje ging beginnen. Nog snel een stargazing app op de tablet van Fons ge├»nstalleerd voor we achter het oculair kropen. Vega werd al snel gespot toen het donker werd, ook Mars en Saturnus kregen wij nog even in het vizier voor ze onder gingen. Het eerste deel van de nacht was het goed helder met een goede seeing en matige transparantie. Af en toe werd er gesakkerd dat “de stoofbuis in menne weg staat”, Stef heeft dan ook een groot spel gekocht en dat stond wat dicht bij het konijnenkot van Luc. Tegen dat het echt donker werd, was het vet echter van de soep, de transparantie ging er met rasse schreden op achteruit. Af en toe een koekske, druppelke geestrijk vocht of babbeltje hielden ons echter goed aan de gang. En niet getreurd, de moeilijkere objecten zijn dan wel niet meer haalbaar, bekijken we de iets makkelijkere maar wat langer, toch? Zelf had ik niets voorbereid, maar ik heb het lijstje van Stef een beetje gekannibaliseerd, veel NGC-tjes die ik maar moeilijk kon ontwaren en M-objecten die ik ooit al wel eens gezien heb, maar al veel te lang genegeerd (M15!). Tegen 3h droop het vocht van m’n buis en viel de vangspiegel eindelijk ten prooi aan het vocht. Rondkijkend op de wei bleek dat mijn telescoop weer als laatste buiten stond. Snel in de auto gestoken en het tentje in gedoken voor enkele uurtjes slaap. Zondagmorgen maakt een schaap in de naburige wei ons luid wakker. Het had geregend, maar daar hebben we ’s nachts niets van gemerkt. De tent kletsnat van regen (buitenkant) en condens (binnenkant) opgeborgen en iets na 9h ontbeten. Na een kort mijmeringsmoment aan het nabijgelegen Blauwepoort cemetary, naar huis gereden en nog voor de middag aangekomen. Tentjes laten drogen! ’t Was weer goed, veel te kort en een beetje te warm. Volgend jaar zitten we misschien in Clinton- of Trumpland om te kijken hoe de maan in het midden van de dag het licht uit doet, als we er tegen dan nog binnen mogen, natuurlijk. In 2018 zullen we wel weer van de partij zijn.
Menu
