Het begint traditie te worden: ├®├®n keer per jaar met de tent naar noord-Frankrijk. Beetje laat op het jaar, want zo erg lang is het in deze tijden ook niet astronomisch donker meer. Vijf kandidaten slaagden erin huiselijk verlof te versieren en trokken naar Bel Any. Rond 16h aangekomen, dacht ik dat ik de eerste was; er stonden enkel Nederlandse wagens. Bleek dat drie makkers er al even waren en gewoon hun auto naast de kampplaats hadden staan, op de prachtige p├®louse van onze chambres d’h├┤tes. Johnny, Luc en Steven hadden net hun tent opgesteld en waren klaar om koffie te gaan drinken, zo gezegd, zo gedaan. Na de koffie en tijdens het opstellen van mijn tent, arriveerde onze vijfde waarnemer in de vorm van Stef, met alweer een andere auto die tot midden in de kampplaats werd gemanouvreerd, er zat immers veel materiaal in. Terwijl onze jongste uitpakte en opstelde, annexeerde Johnny het croquetoestel om voor ons eten te zorgen. En of het gesmaakt heeft! Ondergetekende en Stef hadden ook een modelvliegtuigje meegenomen en het duurde dan ook niet lang alvorens de hemel boven Bel Any onveilig gemaakt werd door “Van Campenhoven” en mezelf (Johnny had geen plaats meer voor de zijne en die van Luc en Steven moeten nog aangekocht worden). Landen bleek een uitdaging: het terrein helde licht, was bezaaid met putten, bomen en struikjes, het gras stond wat hoog en er lag veel gemaaid gras in hoopjes. Na poging 3 zette ik m’n tundra neer, inclusief koprol. Stef deed dit kunstje achterna bij zijn vierde poging. De volgende vluchten kenden een wisselend landingssucces, maar de toestellen zijn gelukkig heel gebleven. Bij zonsondergang werd de smalle maansikkel alvast bestudeerd, bleken we toch wel niet juist een sterbedekking gemist te hebben zeker. Zo gauw Jupiter opdaagde, zwiepten de telescopen daarheen. De seeing was niet helemaal top, op hogere vergrotingen was er moeilijk detail te zien op Jupiter. Helder werd het wel, kraakhelder en koud. Thermisch ondergoed aan dus, dikke jas en muts op het hoofd en wij konden er tegen. Vuurmeester Johnny hield een groot vreugdevuur gaande in een plaatselijke vuurkorf alwaar wij ons even konden opwarmen tussen het waarnemen door. Bye-bye nachtzicht dan, maar dat komt wel terug. Volgende keer de vuurkorf misschien verder van de telescopen opstellen? Stef heeft enkele timelapsen gemaakt, verder hebben wij niet gefotografeerd, maar zuiver visueel waargenomen. Met de grote beer in het zenit werden alle M-objecten en interessante NGC’s aldaar opgezocht, Johnny en Steven zijn hier heel bedreven in, Stef en ikzelf gebruiken de intelliscope, dat werkt ook goed en dat al voor vele jaren. Het konijnenkot van Luc werkt volautomatisch denken we, want ook daar kwamen de objecten verdraaid snel in beeld. Weeral veel neveltjes en bolhopen gezien, vooral de eerder genoemde regio rond de grote beer, maar ook de leeuw en de maagd werden uitgekamd. Een stuk na middernacht, de lier kwam al boven de horizon en wij hadden zowaar moeite om hercules te ontdekken, zoveel meer sterren zijn hier te zien. Ook leuk was het vergelijken van de optiek, zelfde objecten en maar uitwijden over wie de beste telescoop heeft. Conclusie: ze zijn allemaal heel goed, zowel de commerci├½le als de zelfgemaakte, al zijn die laatste net iets beter en winnen ze het duel qua scherpte en detail. Erg laat is het niet geworden, Stef, normaal de gangmaker en doorduwer, was moe, wat ook voor de rest van ons gold en het was dan ook rond 3 uur dat ik mijn slaapzak dichtritste. Het heeft zo’n 3 graden gevroren en we hebben het allemaal koud gehad in de tent, behalve onze benjamin: in zijn tent/villa had hij een kleine badkamerverwarming ge├»nstalleerd. De jeugd is het buitenleven duidelijk niet meer gewoon. Zaterdagmorgen was alles wit, Luc ging naar de bakker (ook voor de andere gasten in Bel Any) en na een smakelijk ontbijt maakten we opnieuw een paar vluchten boven Any-Martin-Rieux. De weinige wind was gedraaid, maar tegen een helling op landen is ook een leuke uitdaging. Opnieuw een koprol links en rechts, maar geen schade. De zon begon al goed te schijnen, onze oudste kampeerder en binnenkort jonggepensioneerde ging zijn krakende knoken even te rusten leggen voor een middagdutje, de vier anderen begonnen aan een potje wiezen, uiteindelijk gewonnen door routinier Johnny. Met z’n vijven maakten we dan nog een wandeling door het dorp en over het kerkhof. Overdag en in groep is het te doen, maar ’s nachts kan het er best spoken, denk ik. Tegen de avond trokken we naar het nabijgelegen Saint-Michel op voedseljacht. Het bleek kermis in het dorp te zijn, maar die hadden we na welgeteld drie minuten volledig verkend. Het plaatselijke terras was open, het pintje smaakte goed en zo gauw de frituur open was, gingen we erheen. Goeie frieten gegeten, bijna zoals hier en, zoals het overal zou moeten, in een puntzak. Terug in ons kampement bleek de elektriciteit uitgevallen, op het hele domein, gelukkig brachten Johnny en Stef soelaas en fiksten zij de boel in een oogwenk. De telescopen werden opnieuw opgesteld en we maakten kennis met een Nederlandse amateur-astronoom, die ook actief is op astroforum. Als dank voor het helpen bij de elektrische perikelen, bracht Aernoud, de baas, ons een fles eau de vie, de plaatselijke sterke drank op basis van peren. Best lekker en een beetje sterk, zo ondervond vooral Johnny. Er werd weer stevig waargenomen, maar door het aanwezige vuur in de korf hebben wij ook nu niet het volle potentieel uit de nacht gehaald, het was gezellig rond de vuurkorf tijdens de opwarmmomenten wat het waarnemen niet ten goede kwam. Toch hebben we weer veel objecten gezien die thuis moeilijker of bijna onmogelijk zijn. Ik onthoud vooral M51 in de telescoop van Stef, enorm veel structuur te zien in de spiraalarmen, h├¿t object van het weekend. Steven hield het samen met mij het langste vol, het was iets na drie├½n toen we in de tent kropen. Geen kou gehad deze nacht, hoewel het ook weer gevroren had, het was minder vochtig en dat was volgens ons de reden. Bij het krieken van de dag was Luc al naar de bakker geweest. Op het menu deze keer spek met eieren. Vanaf de namiddag zou het weer verslechteren, dus werd het kamp opgebroken en trokken wij huiswaarts. Het was weer een gezellig weekend, actief waarnemen was voor mezelf lang geleden en het deed deugd nog eens door al m’n oculairs te kijken. Voor herhaling vatbaar.
Menu
